Który Bóg jest najlepszy ?

Dzięki uprzejmości krkdesigns, flicr

Choć robiłem już wiele podejść, nigdy nie udało mi się uzyskać konkretnej odpowiedzi na jedną z nurtujących mnie wątpliwości. Chodzi mianowicie o sprawienie pewnej ulgi mojej racjonalnej głowie i wyjaśnienie jak to się dzieje, że wielkie religie monoteistyczne toczą ze sobą odwieczny bój, która z nich jest lepsza i prawdziwsza. Nie mam do końca pewności o co się spierają, ale dla mnie wymowa prowadzonych na wielu płaszczyznach wojen i sporów jest jedna: Każda z nich stara się przekonać pozostałe, że jej Bóg jest „lepszy”, czy może bardziej jest tym „właściwym” Bogiem*, dając tym samym jej wyznawcom monopol na prawdę. O ile już sama koncepcja istnienia Boga może budzić kontrowersje ze względu na kłopot z jej udowodnieniem, o tyle spór o „lepszość” któregoś z Bogów jest już dla mnie, za przeproszeniem, kompletnie absurdalny. Przede wszystkim dlatego, że aby można było mówić o wyborach i różnicowaniu, należałoby na wstępie założyć, że Bogów jest wielu. Co najmniej kilku, a każdy z nich miałby stworzyć ten sam świat i nim obecnie zawiadywać. Bez sensu. Jeśli w naszym wszechświecie można COŚ określić mianem Boga, to oczywiste dla mnie jest, że ten sam Bóg może być inaczej widziany, rozumiany, czy opisywany przez proroków, w każdej w zasadzie odrębnej kulturze i religii. Ale może być tylko jeden. Zakładam, że są tego w pełni świadomi wszyscy święci, mądrzy, oświeceni czy inni znaczący dla tychże religii czy społeczeństw ludzie. Jeśli tak jest, to nie potrafię zrozumieć owej chęci nawracania do „swojej” religii, do utrzymywania stanowiska, że „zbawienia” można dostąpić tylko w tej religii, a w innej już nie – takie postawy są przecież nagminnie spotykane. Nie wspominam już nawet o realnej walce i siłowym przekonywaniu o wyższości jednego Boga nad „drugim”. O co zatem chodzi ? Jak uważacie ?

Więc kiedy nie wiadomo o co chodzi, może chodzi o…

Kiedy staram się samodzielnie odpowiedzieć na postawione pytanie, nie przychodzi mi do głowy nic innego jak prosta odpowiedź, że religia, wiara czy Bóg nie mają z tym co się dzieje absolutnie nic wspólnego. Tak naprawdę chodzi (po prostu) o… władzę. O władzę, a za nią o poczucie ważności, o pieniądze i wszelkie inne bogactwa materialne – takie może odrobinę mniej boskie, ale przecież równie istotne aspekty choć ziemskiej, to jednak przygotowującej nas do wiecznej chwały egzystencji. Wątpliwości czasami powracają – może jednak chodzi o coś innego ? Czy ktoś z Was zna właściwą odpowiedź ? Może znacie kogoś, kto ją zna ? I nie nazywa się profesor gugle…

Jest jeszcze coś ważniejszego…

Pseudofilozoficzne rozważania o Bogu to w sumie szczegół, natomiast z zagadnieniem wielości-jedności kojarzy mi się jeszcze jedna, bardziej realna i ważna dla mnie kwestia. Mam tak, że bardzo poruszają mnie obrazy, czy myśli związane z pokazywaniem różnic między ludźmi, a jednocześnie łatwości, z jaką te różnice się zacierają i jak niewielkie mają znaczenie. Zupełnie nie przeszkadzają aby dobrze się czuć razem z kimś „innym” czy wręcz za chwilę stać się kimś „zupełnie innym”, tak jak w oprawie teledysku Michaela Jacksona „Black or White”. Pojawia się wówczas u mnie jakieś niezwykle pierwotne odczucie, że wszyscy jesteśmy jednością, że wszyscy jesteśmy tacy sami i że łączy nas jakaś nieokreślona siła – może jest to właśnie Bóg, który jest wszędzie ? Trudno to wytłumaczyć i opisać, prościej wyczuć gdzieś głęboko w środku. Mam wtedy wrażenie, że nie są potrzebne słowa odmiennie brzmiące w różnych językach, że to co nas łączy to emocja lub coś jeszcze silniejszego i mniej racjonalnego. Mam w sobie (nie wiadomo skąd) pewność, że niczego nie trzeba dowodzić i nie ma się o co spierać, ponieważ to co czuję jest namacalne i tak realne, jak tylko może być. Podobnie przeżywam widok zauważonych na ulicy i zawzięcie ze sobą dyskutujących nastolatków, zżytych ze sobą ogromnie i świetnie się nawzajem rozumiejących. Takie relacje można czasami rozpoznać na pierwszy rzut oka. I nie było by w tym nic tak bardzo niezwykłego, gdyby nie fakt, że po jednym z nich widać, że nie mógł urodzić się w innym miejscu niż nad Wisłą, a w skośnych oczach drugiego, można obejrzeć skrzętnie zapisaną w dziejach historię narodu samurajów. Wspomniane wcześniej uczucie wypływa wtedy ze mnie na powierzchnię, niczym wydostająca się spod przykrywki gotująca piana i pryskając na wszystkie strony dogaduje: „no widzisz, widzisz przecież, że to nie skośne oczy czy garbaty nos decydują o tym, co nas tak mocno ze sobą łączy…”.

Po co zatem to wszystko ?

Kiedy emocje opadną i pozostaję ze swoimi myślami, szara komóreczka jedynaczka znowu domaga się tłumaczenia. Trudno mi w takiej sytuacji ogarnąć bezsens wszelkich wojen i morza zła, które pojawia się na wskutek postawy, że „my jesteśmy lepsi”, a „tamci to są gorsi”. Głównie dlatego, że są inni. Podobnie jak z Bogiem, który nie zmienił się przez to, że jego wyznawcy zamiast cierniowej korony założyli mu na głowę turban. To przecież wielki absurd, co po prostu, doskonale wiem :-).

Czy istnieje w ogóle coś, co łączy nas, ludzi ze sobą ? Czy istnieje coś, co łączy nas ze światem, w którym żyjemy ? Czy czujesz coś takiego ?

* Dzisiejszy wpis może być mniej strawny dla tych, którzy nie zakładają istnienia Boga – w tej sytuacji potrzebna będzie odrobina cierpliwości. Ale skoro tytuł wystarczająco nie odstraszył…