a natura nigdy…

Zupełnie niedawno usłyszałem lub przeczytałem – dokładnie nie pamiętam –następująco brzmiącą maksymę: „Bóg przebacza zawsze, człowiek czasami, a natura nigdy”. Zwięźle, konkretnie i prawdziwie, choć pierwsza część nie musi być równie wiarygodna dla wszystkich. Pozostałe już tak.

Jeszcze bardziej niedawno, czyli kilka dni temu, na głównej stronie Onetu wpadłem na informację o tym, że poważne kłopoty ze zdrowiem ma niejaka Lady Gaga. Wiedziony dobrą, pierwotną i nieposkromioną chęcią nasycenia się cudzym nieszczęściem kliknąłem link i dowiedziałem się o co chodzi. Dziewczyna naderwała sobie biodro, a przy okazji ujawniona została informacja, że od pewnego czasu cierpi na przewlekłe zapalenie stawów. Nic nie mogłem na to poradzić – po prostu się roześmiałem.

Wiem – zdaję sobie sprawę z podłości swojej reakcji i za pewnik uznaję, że tym jednym prostym odruchem, pełną garścią zaczerpnąłem z karmy słynnej wokalistki i zamaszyście dorzuciłem do swojego worka. Że ciężaru przybyło, poczułem aż przy lędźwiach. Ale nie mogłem się powstrzymać. Tak naprawdę, wątłe źdźbło mojej stojącej za owym śmiechem oceny, koszmarnie drży z jednego jeszcze powodu – zupełnie nie znam Lady Gagi i to niekoniecznie nawet w kontekście bycia świadomym zakamarków jej duszy i przekonań, ale nawet w tak prostackim aspekcie jak znajomość jej piosenek, występów i znanych publicznie epizodów życia. Jest z tego co wiem niezwykle popularną osobą, tak że swojej niewiedzy nijak nie mogę usprawiedliwić. Pozostaję zatem ze zwielokrotnionym poczuciem winy, ośmielając się wyrażać opinię, którą wyciągam niczym rozkłapany but z oderwaną podeszwą, wyłowiony w jeziorze mojej niekompetencji. Ale do rzeczy, jackulus, do rzeczy…

Rzeczywiście, prawda jest taka, że nie znam twórczości, ani nawet żadnej piosenki LG i z trudem kojarzę plotkarskie notki z jej życia, które gdzieś tam w historii bywania na Onecie oglądałem. Obraz który zapamiętałem, to chyba jeszcze kobieta – choć czasami miałem wątpliwości – tak zdeterminowana, aby skupić na sobie uwagę i zaszokować, że zdolna do tworzenia widoków zupełnie dla mnie niepojętych. Kojarzę kuriozalne sceny, na których rzeczona LG ubrana jest w ociekające krwią mięso, albo ma na głowie konstrukcje, których objęcie, nie mówiąc o zrozumieniu, przekraczało zupełnie moją percepcję. Jednakże najciekawsze z tego co pamiętam, były przedmioty czy może raczej budowle, które LG nosiła na nogach. Tak debilnie udziwnione, że wymykające się wszelkiej klasyfikacji, co oczywiście było jej głównym celem – przyciągnięcia obiektywów i karmienia się później błyskami, zdjęciami, notkami, lajkami i podobnymi duperelami. Zachłanność, której wydawało się nie mogły zatrzymać żadne granice. Gdzieś z tyłu mojej głowy budziła się jedynie refleksja, że ludzkiego organizmu nie można zmuszać do takiego funkcjonowania, nie wolno lekceważyć jego naturalnej budowy, nie wolno kpić z praw grawitacji, przenoszenia sił i rozkładu obciążeń naszych stawów, ścięgien i kości. LG myślała, że można. Tak po prostu, głupia chyba nie jest. Zapewne nie może być, kręcąc szołbiznesem, w którym ściga się z setkami, czy tysiącami jej podobnych. Ale jest głupia lub po prostu nieświadoma w swojej zachłanności i braku szacunku dla natury. A natura, nie przebacza (podobno) nigdy.

Zatem perliście się z nieszczęścia LG zaśmiałem. Zaśmiałem się tak naprawdę z tego, jak natura potrafi nic sobie nie robić z politycznej poprawności, jak potrafi pokazać, do czego prowadzi spirala szokowania i szaleństwo, które zdają się wszak być napędowymi motorami naszej cywilizacji.

A Lady Gadze, szczerze życzę powrotu do zdrowia. No i odrobiny refleksji może…